Przegląd Polski

Pytania i fantazje. Fantazjowanie na temat losu. Losowanie poprawnych odpowiedzi na wyzwania historii i życia. Tak trochę z kapelusza, jak na iluzjonistycznym pokazie.

Z Michałem Poniżem – właścicielem kolekcji plakatów polskich i zagranicznych, historycznych i współczesnych – rozmawia Joanna Sokołowska-Gwizdka

Władysław Adam Noskowski (1892-1969), dziennikarz, krytyk muzyczny, honorowy konsul generalny RP w Australii i Nowej Zelandii. Do Australii przyjechał w roku 1911. W Sydney uczył się śpiewu i muzyki. W 1915 przybył do Stanów Zjednoczonych, gdzie początkowo był aktorem w wytwórni filmowej w Hollywood. W latach 1916-1918 pracował jako sekretarz Ignacego Paderewskiego. Poniżej – fragment przygotowywanej o nim do druku książki.

Oto 10 powodów, dla których warto było odwiedzić teatr w kończącym się właśnie roku – teatr zapraszający do pomyślenia, pośmiania się wspólnie, pogadania na różne tematy. Niech ten wachlarz rozmaitości inspiruje do teatralnych eksploracji w 2016. Do siego!

Niedawny koniec roku to – tradycyjnie – pora remanentów i nadrabiania zaległości. Także tych dotyczących głośnych, ważnych i po prostu interesujących wystaw, które zostaną zdjęte ze ścian nowojorskich muzeów w pierwszych dniach stycznia, a najdalej lutego 2016 roku.

Drewniany dom projektu Karola Sicińskiego stoi na wzgórzu, na końcu Wąwozu Małachowskiego. Ogrodzony gęstym parkanem drzew i krzewów, jest prawie niewidoczny. Skrzypnięcie furtki, długa aleja, kwiaty przed tarasem. Czuję zapach róż.

Wyjaśnijmy na wstępie, że nie zwykłą podróż, wędrówkę czy włóczęgę mamy na myśli. Jeśli już mielibyśmy pozostać przy definicji słownikowej, chodziłoby nam raczej o pielgrzymkę, której celem jest akt poznania, dotarcie do istoty rzeczy, zgłębienie prawdy o nas samych i otaczającym nas świecie. Byłoby to więc pielgrzymowanie szczególne, zmierzające tropem, czy ściślej mówiąc: myślą dociekliwą i lotną oraz stylem błyskotliwym mistrza.

Przed końcem roku porządkuję zaległą korespondencję. Dzisiaj natrafiłem na emalię od przyjaciela z Vancouver, nadającą się jak ulał na świąteczną przypowieść – do czytania i dumania przy choince o mądrości stworzeń boskich, w tym przypadku wron.

Rzecz zaczyna się tak naturalnie i zwykle, że nie mogę sobie przypomnieć pierwszej sceny. Jest pamiętliwa tylko w swej niedramatyczności: zbiera się rodzina na wspólne święta, trochę zamieszania i ciepła miłych przywitań, urywki rozmów, prezenty…

Z Wojciechem Jagielskim – reportażystą, korespondentem wojennym, pisarzem – rozmawia Anna Arciszewska.