Przegląd Polski

Pytania i fantazje. Fantazjowanie na temat losu. Losowanie poprawnych odpowiedzi na wyzwania historii i życia. Tak trochę z kapelusza, jak na iluzjonistycznym pokazie.

Z Michałem Poniżem – właścicielem kolekcji plakatów polskich i zagranicznych, historycznych i współczesnych – rozmawia Joanna Sokołowska-Gwizdka

Władysław Adam Noskowski (1892-1969), dziennikarz, krytyk muzyczny, honorowy konsul generalny RP w Australii i Nowej Zelandii. Do Australii przyjechał w roku 1911. W Sydney uczył się śpiewu i muzyki. W 1915 przybył do Stanów Zjednoczonych, gdzie początkowo był aktorem w wytwórni filmowej w Hollywood. W latach 1916-1918 pracował jako sekretarz Ignacego Paderewskiego. Poniżej – fragment przygotowywanej o nim do druku książki.

Oto 10 powodów, dla których warto było odwiedzić teatr w kończącym się właśnie roku – teatr zapraszający do pomyślenia, pośmiania się wspólnie, pogadania na różne tematy. Niech ten wachlarz rozmaitości inspiruje do teatralnych eksploracji w 2016. Do siego!

Niedawny koniec roku to – tradycyjnie – pora remanentów i nadrabiania zaległości. Także tych dotyczących głośnych, ważnych i po prostu interesujących wystaw, które zostaną zdjęte ze ścian nowojorskich muzeów w pierwszych dniach stycznia, a najdalej lutego 2016 roku.

Wyjaśnijmy na wstępie, że nie zwykłą podróż, wędrówkę czy włóczęgę mamy na myśli. Jeśli już mielibyśmy pozostać przy definicji słownikowej, chodziłoby nam raczej o pielgrzymkę, której celem jest akt poznania, dotarcie do istoty rzeczy, zgłębienie prawdy o nas samych i otaczającym nas świecie. Byłoby to więc pielgrzymowanie szczególne, zmierzające tropem, czy ściślej mówiąc: myślą dociekliwą i lotną oraz stylem błyskotliwym mistrza.

Przed końcem roku porządkuję zaległą korespondencję. Dzisiaj natrafiłem na emalię od przyjaciela z Vancouver, nadającą się jak ulał na świąteczną przypowieść – do czytania i dumania przy choince o mądrości stworzeń boskich, w tym przypadku wron.

Drewniany dom projektu Karola Sicińskiego stoi na wzgórzu, na końcu Wąwozu Małachowskiego. Ogrodzony gęstym parkanem drzew i krzewów, jest prawie niewidoczny. Skrzypnięcie furtki, długa aleja, kwiaty przed tarasem. Czuję zapach róż.

Rzecz zaczyna się tak naturalnie i zwykle, że nie mogę sobie przypomnieć pierwszej sceny. Jest pamiętliwa tylko w swej niedramatyczności: zbiera się rodzina na wspólne święta, trochę zamieszania i ciepła miłych przywitań, urywki rozmów, prezenty…

Z Wojciechem Jagielskim – reportażystą, korespondentem wojennym, pisarzem – rozmawia Anna Arciszewska.