Pasyjny spektakl na Manhattanie

„Pasja i Zmartwychwstanie” to poetycko-muzyczno-wizualna podróż z Chrystusem podążającym Drogą Krzyżową. W Niedzielę Palmową, w kościele św. Stanisława Biskupa i Męczennika na Manhattanie spektakl ten zaprezentowali artyści z Theatre and Opera Society „Theos”.

„Na pewno było to bardzo dobre i ciekawe wprowadzenie w okres Wielkiego Tygodnia. Bardzo mi się to przedstawienie podobało, ponieważ były to tradycyjne, klasyczne pieśni wielkopostne, ale w nowej aranżacji” – powiedział „Nowemu Dziennikowi” o. Karol Jarząbek, proboszcz najstarszej polskiej parafii na wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych. Kapłan dodał, że dzięki temu spektaklowi powróciły do niego wspomnienia sprzed lat.

„Pamiętam, że podczas studiów w seminarium w Krakowie często miałem okazję uczestniczyć w Niedziele Palmowe w takich wydarzeniach, które w sposób szczególny rozpoczynały obchody Wielkiego Tygodnia oraz były okazją, żeby jeszcze bardziej i głębiej przeżyć ten okres. Wydaje mi się, że artystom z teatru 'Theos’ udało się tutaj zaszczepić podobny klimat” – stwierdził duchowny, komplementując zarazem wykonawców oraz ich talenty.

W ciągu ostatnich dni poetycko-muzyczne przedstawienie „Pasja i Zmartwychwstanie” było wystawione w kilku miejscach. Mieszkańcy Manhattanu mieli okazję zobaczyć go w niedzielę, 10 kwietnia, w kościele św. Stanisława Biskupa i Męczennika. Poza tym wystawione było na Greenpoincie w kościele św. Stanisława Kostki oraz kościele św.św. Cyryla i Metodego, a także w działającym w Centrum Polsko-Słowiańskim Klubie Seniora „Krakus”. Wszędzie publiczność nagradzała wykonawców gromkimi brawami.

Sopranistka Kasia Drucker oraz aktorka i piosenkarka Ania Kucay, a także akompaniujący im Amerykanin polskiego pochodzenia David Musiał zaprezentowali prawie godzinny spektakl, opowiadający muzycznie i poetycko o męce, śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa.

Na początku występu Kasia Drucker zaśpiewała „Modlitwę do Bogurodzicy”, pieśń, którą otrzymała od ukraińskiego chóru Kijów. Utwór z muzyką Anny Gawrylec przywołał wszystkim myśli o toczącej się wojnie w Ukrainie oraz o cierpieniu, jakiego codziennie doświadczają mieszkańcy tego kraju. Stanowił także piękne wprowadzenie do pasyjno-wielkanocnego przedstawienia.

Spektakl ten obejmował całą Drogę Krzyżową, która rozpoczęła się modlitwą Jezusa w Ogrójcu, przeszła przez kolejne etapy męki i cierpienia Chrystusa, a zakończyła się jego zmartwychwstaniem. To wszystko było zilustrowane odpowiednio dobranymi wierszami i pieśniami, a także obrazami wyświetlanymi na kościelnym ekranie.

W przedstawieniu tym umiejętnie zostały połączone wiersze napisane przez poetów żyjących w różnych czasach. Pojawiła się twórczość m.in. Krzysztofa Kamila Baczyńskiego („Nim zamilkną dzwony”), Mirona Białoszewskiego (Stabat Mater Jacopone da Todi), jak i Romana Brandstaettera („Gethsemani”, „Wyznanie Szymona z Cyreny”, „Hymn o Całunie Turyńskim”) czy też Jana Lechonia („Wielkanoc”) i Ernesta Brylla („Bóg odrzucił ten kamień”), a nawet Stanisława Herakliusza Lubomirskiego („Sonet na całą Mękę Pańską”).

Również muzycznie wykorzystane zostały różne pieśni wielkanocne i wielkopostne z odległych od siebie czasów. Były m.in.: „Eli, Eli, Lama Azavtani” Jacoba Sandlera, „In Monte Oliveti” Franza Shuberta, a także wiele pieśni kościelnych śpiewanych po łacinie oraz po polsku, jak np.: „Vidit Suum”, „Sabat Mater”, „Jezu Chryste Panie Miły”, „Witaj Głowo”, „Pan zmartwychwstan jest”, „Christus Resurexit”, a nawet „Słońce nagle zgasło” Antoniny Krzysztoń.

Mimo dużego zróżnicowania wszystko świetne ze sobą współbrzmiało i stanowiło jednolitą całość, w której sceny z okresu męki Chrystusa mieszały się ze współczesnością. Wiele z tych pieśni pasyjnych było doskonale znane publiczności, ale przez artystów zostały one przedstawione nieco inaczej, w operowo-aktorski sposób, co na pewno wzmocniło odbiór programu oraz jego przeżywanie. Podobny efekt dodały wprowadzone w tym spektaklu elementy teatru greckiego, przejawiające się we wspólnej narracji fragmentów wierszy recytowanych zarówno przez Kasię Drucker, jak i Anię Kucay oraz imitującej chór, przez co tworzyła się dodatkowa, bardziej przestrzenna forma przekazu.

Przesłanie poetycko-muzycznego spektaklu na pewno wzmocniła i uatrakcyjniła przygotowana wizualizacja, ilustrująca mękę Pańską w formie obrazów znanych artystów. Całość była odpowiednio opracowana i zsynchronizowana z pieśniami i wierszami. Nad prezentacją slajdów czuwała Martyna Sokół. Poszczególne obrazy były dopasowane nie tylko do pieśni, ale także do ich poszczególnych zwrotek, co miało szczególne znaczenie w przypadku tych, które były wykonywane po łacinie.

„Slajdy te pokazywały dokładnie to, o czym w danym momencie śpiewałam – wyjaśnia Kasia Drucker. – Wizualizacja ta wprowadziła bardzo dużo dodatkowych treści do naszego przedstawienia” – podkreśla artystka. Wśród pojawiających się obrazów można było zobaczyć m.in. dzieła znanych malarzy, jak Michelangelo Merisi da Caravaggio czy też Peter Paul Rubens, ale były także prace mniej znanych artystów.

„Pasja i Zmartwychwstanie” wystawiana przez Theatre and Opera Society „Theos” jest częścią powstającego cyklu programów pod nazwą „Polska poezją i pieśnią malowana”, do którego wchodzi także przedstawienie bożonarodzeniowe oraz patriotyczne „Do kraju tego… tęskno mi, Panie”. Ten ostatni stanowi połączenie poezji Cypriana Kamila Norwida z pieśniami polskich imigrantów i – jak zapewniła Kasia Drucker – będzie go można zobaczyć 2 maja z okazji Dnia Polonii i Polaków za Granicą.