Pieśń głosem historii Polski

Zosia Żeleska-Bobrowski

Wpisywało się ono w kalendarz wydarzeń z okazji 50-lecia CP-S, ale przede wszystkim miało uczcić Narodowe Święto Niepodległości Polski. Gwiazdą programu był Stan Borys.

Widownię zachwyciła niezwykła dekoracja – obraz Jacka Malczewskiego „Nostalgia” – spowita w biało-czerwone szarfy przedstawiająca kosynierów i powstańców polskich w niby-tańcu śmierci i nostalgii, niczym weselnicy w „Weselu” Wyspiańskiego.

To, co później wydarzyło się na scenie, było niezwykłym przeżyciem historii Polski: od bitwy pod Grunwaldem, poprzez insurekcję kościuszkowską, powstanie listopadowe, powstanie styczniowe aż do odzyskania niepodległości przez Polskę w 1918 roku.

Nad wszystkim czuwała „Ojczyzna” w wykonaniu Katarzyny Drucker – w złotej koronie zwieńczonej różami czerwonymi, niczym Regina-Patria – która swym mocnym i dramatycznym sopranem poprowadziła widzów do walki za „naszą i waszą wolność”. W jej wykonaniu usłyszeliśmy „Bogurodzicę”, „Hymn do miłości ojczyzny”, „Dalej, chłopcy, dalej żywo” „Warszawiankę” z 1831 roku, jak i mniej znane pieśni, m.in. chorał „Z dymem pożarów” Józefa Nikorowicza.

Anna Kucay wcieliła się w rolę „Poezji Polskiej” i przepięknie recytowała wiersze naszych wieszczów opisując cierpienia Polaków podczas zaborów. Program rozpoczęła słowami z „Konrada Wallenroda” Adama Mickiewicza: „O pieśni gminna, ty stoisz na straży narodowego pamiątek kościoła”. Publiczność usłyszała również „Trzeci rozbiór” Marii Konopnickiej, fragment „Dziadów” z cz. III Mickiewicza, „Sonety wojenne – sonet III” Stefana Garczyńskiego o zdobyciu Warszawy, „Litanię pielgrzymską” Mickiewicza, „Okwieciła się dziś ziemia wiosną” Józefa Relidzyńskiego – wiersz poświęcony Legionom Polskim – oraz „Naczelnikowi Piłsudskiemu” Rajmunda Bergela.

Scena z „Przysięgi” Marii Konopnickiej, kiedy to spośród tłumu wyszedł Tadeusz Kościuszko – w tej roli Tadeusz Nowak – który chwyciwszy szablę w dłonie krzyknął: „Ślubuję ci życie, Ojczyzno kochana!”, poruszyła serca całej widowni.  Chór Krakus zaś tłumnie w przysiędze Kościuszki uczestniczył, wołając „Wiwat Kościuszko!”. Po czym za naczelnikiem do walki powstał. Usłyszeliśmy również w wykonaniu chóru: „Boże coś Polskę”, „Rotę”, „Wojenko, wojenko” i „My Pierwsza Brygada”, by zakończyć swoją wędrówkę żołnierza tułacza w wolnej Polsce hymnem „Jeszcze Polska nie zginęła”. 

Przedstawienie uświetnił swoim występem Stan Borys. Jego interpretacja „Fortepianu Chopina” – wiersza Cypriana Kamila Norwida – zachwyciła publiczność. 

Oprawę muzyczną przedstawienia i akompaniament pięknie przygotowała Ola Watras.