Rezygnacja Lewandowskiego z gry w reprezentacji Probierza to koniec pewnej epoki

Robert Lewandowski, jeden z najlepszych piłkarzy świata ostatniej dekady, zrezygnował z gry w reprezentacji Polski, dopóki jej trenerem będzie Michał Probierz. Krótko wcześniej selekcjoner pozbawił go roli kapitana, którą pełnił od grudnia 2014. W polskim futbolu skończyła się pewna epoka…

W niedzielę wieczorem polskim futbolem wstrząsnęły dwa wydarzenia. Najpierw PZPN ogłosił, że decyzją selekcjonera nowym kapitanem reprezentacji – w miejsce Lewandowskiego – został Piotr Zieliński. Krótko potem doświadczony napastnik przekazał za pośrednictwem internetu, iż rezygnuje z gry w kadrze narodowej, dopóki jej trenerem będzie Probierz.

To wszystko dzieje się krótko przed wtorkowym meczem eliminacji mistrzostw świata z Finlandią w Helsinkach. Lewandowski już pod koniec maja ogłosił w mediach społecznościowych, że z powodu zmęczenia sezonem nie weźmie udziału w czerwcowym zgrupowaniu kadry. Jak dodał, potrzebuje odpoczynku i rozmawiał już o tym z selekcjonerem.

Dzień później Probierz, na gali Ekstraklasy, podsumowującej ligowy sezon 2024/25 w Polsce, usprawiedliwiał zawodnika. „Jeżeli ktoś rozegrał cztery tysiące minut w sezonie, to trzeba to zrozumieć. Wiemy, że Robert jest naszym dobrem narodowym i obyśmy w przyszłości dalej mogli z niego korzystać” – dodał selekcjoner.

Po niedzielnej decyzji doświadczonego piłkarza wiadomo jednak, że Probierz z umiejętności Lewandowskiego już raczej nie skorzysta.

Sprawa oczywiście odbiła się szerokim echem w polskim (i nie tylko) futbolu, ponieważ mowa o zawodniku wybitnym, od lat jednym z najlepszych na świecie.

W styczniu 2022 roku Lewandowski po raz drugi w karierze i jednocześnie drugi z rzędu wygrał plebiscyt FIFA na Piłkarza Roku (za 2021 rok, a wcześniej za 2020).

„Mamy wielkie szczęście oglądać na żywo najlepszego polskiego piłkarza w historii!” – napisał wówczas na Twitterze prezes PZPN Cezary Kulesza.

Jedyne, czego brakuje Lewandowskiemu w kolekcji indywidualnych wyróżnień, to Złotej Piłki magazynu „France Football”.

Pod koniec listopada 2021 roku zajął drugie miejsce, swoje najwyższe w tym plebiscycie i w historii polskiego futbolu. Tylko dwóch biało-czerwonych było wcześniej w czołowej trójce – w 1974 roku trzecie miejsce zajął Kazimierz Deyna, a w 1982 roku również na trzeciej pozycji uplasował się Zbigniew Boniek.

Lewandowski był faworytem plebiscytu „France Football” w 2020 roku, gdy zdobył z Bayernem wszystkie możliwe trofea, został m.in. królem strzelców Ligi Mistrzów (15 goli), ale wówczas nie przyznano prestiżowej nagrody z powodu pandemii COVID-19.

W wieku prawie 37 lat wciąż zachwyca kibiców, pokazując, że zdrowy tryb życia i ogromny apetyt na gole mogą znacznie opóźnić sportową emeryturę.

Zasłynął szczególnie w sezonie 2020/21, wówczas w barwach Bayernu Monachium, gdy po raz kolejny został królem strzelców Bundesligi – z dorobkiem 41 goli, czym poprawił rekord słynnego Gerda Muellera, a także zapewnił sobie Złoty But, czyli nagrodę dla najskuteczniejszego piłkarza lig europejskich.

Kariera urodzonego 21 sierpnia 1988 roku w Warszawie piłkarza od początku układała się wzorcowo – na boisku i poza nim. Król strzelców na trzecim poziomie rozgrywkowym w 2007 roku, rok później podobny tytuł na zapleczu ekstraklasy (oba w barwach Znicza Pruszków), a w 2010 roku – już jako piłkarz Lecha Poznań – król strzelców ekstraklasy.

W styczniu 2009 roku Lewandowski został uznany przez brytyjski „Times” jednym z 50 najbardziej obiecujących graczy świata poniżej 23 lat. Szybko udowodnił, że wybór był nieprzypadkowy, a z każdym kolejnym sezonem wspinał się w hierarchii najlepszych piłkarzy globu.

Napastnik, który w 2006 roku kosztował Znicz pięć tysięcy złotych (wcześniej grał w rezerwach Legii), w czerwcu 2010 roku przeszedł z Lecha do Borussii Dortmund za 4,5 mln euro. Wtedy wydawało się, że „Kolejorz” zrobił świetny interes, ale szybko okazało się, że jeszcze lepiej wyszli na tym Niemcy.

Z BVB wywalczył dwa razy mistrzostwo kraju, raz Puchar Niemiec, tytuł najlepszego strzelca Bundesligi (2014), a w maju 2013 roku wystąpił w finale Ligi Mistrzów (porażka 1:2 na Wembley z… Bayernem).

Latem 2014 roku, na zasadzie wolnego transferu, przeszedł do Bayernu, gdzie kontynuował kolekcjonowanie trofeów. Osiem razy mistrzostwo Niemiec, trzy razy Puchar Niemiec i kolejnych sześć tytułów króla strzelców tamtejszej ekstraklasy (2016, 2018, 2019, 2020, 2021, 2022).

Niezwykle udany był dla niego 2020 rok, okraszony pierwszym w karierze triumfem w Lidze Mistrzów – po finałowym zwycięstwie nad PSG 1:0.

Największym echem odbiła się oczywiście koronacja na Piłkarza Roku FIFA. Wobec nieprzyznania z powodu pandemii Złotej Piłki za 2020, właśnie plebiscyt światowej federacji, w którym głosują selekcjonerzy i kapitanowie drużyn narodowych, dziennikarze oraz internauci, stał się najważniejszym w 2020 roku.

„Robert jest wzorowym profesjonalistą. Wciąż czuje głód. Już widzi następny szczyt, kolejne wyzwanie, zawsze chce zdobywać tytuły i ustanawiać rekordy” – przyznał ówczesny dyrektor sportowy Bayernu Hasan Salihamidzic.

Na początku października 2020 Polak został natomiast zwycięzcą plebiscytu na Piłkarza Roku UEFA za sezon 2019/20.

W lipcu 2022 roku Lewandowski po raz kolejny w swojej karierze dokonał rzeczy historycznej w polskim futbolu. Został pierwszym z biało-czerwonych, który założył koszulkę Barcelony. Podpisał wówczas kontrakt obowiązujący do 2026 roku, a kwota transferu wyniosła 45 milionów euro plus 5 milionów zmiennych.

Od tego czasu, w ciągu trzech sezonów, zdobył z Barceloną dwukrotnie mistrzostwo Hiszpanii (2023, 2025), raz Puchar Hiszpanii (2025) i dwukrotnie Superpuchar Hiszpanii. W 2023 roku sięgnął po koronę króla strzelców Primiera Division (23 gole).

Miniony sezon zakończył z 27 trafieniami w hiszpańskiej ekstraklasie (ustąpił o cztery Francuzowi Kylianowi Mbappe). Łącznie w ciągu trzech lat zdobył dla Barcelony 101 bramek, licząc wszystkie rozgrywki.

Natomiast w całej dotychczasowej karierze klubowej wywalczył 31 trofeów.

Ojciec Lewandowskiego był judoką, grał również w piłkę w Hutniku Warszawa. Mama była siatkarką w pierwszej lidze, w barwach AZS Warszawa.

Żona Anna, z którą ma dwie córeczki – Klarę i Laurę – z powodzeniem uprawiała karate, była reprezentantką Polski. Obecnie jest m.in. znaną trenerką fitness, dietetyczką, specjalistką do spraw żywienia, promującą zdrowy i aktywny tryb życia.

W drużynie narodowej zadebiutował 10 września 2008 roku w wygranym 2:0 wyjazdowym spotkaniu eliminacji MŚ 2010 z San Marino. Jak w wielu innych inauguracyjnych występach, zdobył bramkę. Do tej pory koszulkę z orzełkiem założył 158 razy i strzelił 85 goli, co w obu przypadkach jest rekordem w historii reprezentacji Polski.

Od grudnia 2014 roku – aż do teraz – pełnił funkcję kapitana biało-czerwonych.

Mimo imponujących statystyk w reprezentacji na pewno może czuć niedosyt, jeśli chodzi o występy na dużych turniejach. Uczestniczył w MŚ 2018 i 2022, a także na Euro 2012, 2016, 2021 i 2024.

W sześciu wielkich turniejach strzelił łącznie osiem goli, a w pięciu (oprócz mistrzostw Europy 2024) zagrał w każdym meczu od pierwszej do ostatniej minuty.

Najlepiej poszło mu na przełożonym o rok z powodu pandemii Euro 2021. Strzelił trzy gole – jednego z Hiszpanią (1:1) i dwa ze Szwecją (2:3). Biało-czerwoni zajęli jednak ostatnie miejsce w grupie, na co duży wpływ miała inauguracyjna porażka 1:2 ze Słowacją.

Najlepszy wynik z reprezentacją osiągnął pięć lat wcześniej – na Euro 2016 we Francji, gdy prowadzona wówczas przez Adama Nawałka drużyna dotarła do ćwierćfinału. Mecz z Portugalią przegrała w rzutach karnych, ale wcześniej – już na początku spotkania – Lewandowski zdobył swoją jedyną bramkę w tym turnieju.

Natomiast najbardziej nieudany był dla „Lewego” mundial 2018 w Rosji, zakończony szybkim odpadnięciem z grupy. Trener Nawałka rozstał się po turnieju z kadrą, a sam kapitan, który nie trafił do siatki ani razu, za swój występ zebrał sporo krytyki. W plebiscytach niektórych zagranicznych gazet został wybrany do jedenastki największych rozczarowań imprezy.

Wśród jego licznych rekordów zwracają uwagę trzy – wspomniane 41 goli w jednym sezonie Bundesligi, najszybszy hat-trick w reprezentacji Polski (w ciągu czterech minut w meczu eliminacji ME 2016 z Gruzją w Warszawie), a także pięć goli w ciągu dziewięciu minut w ligowym spotkaniu z Wolfsburgiem we wrześniu 2015 roku.

Z dorobkiem 105 goli zajmuje natomiast trzecie miejsce wśród najlepszych strzelców w historii Ligi Mistrzów. Na czele historycznego zestawienia jest Portugalczyk Cristiano Ronaldo – 140 goli, drugie miejsce zajmuje Argentyńczyk Lionel Messi – 129. Obaj występują obecnie w klubach poza Europą.

Przez lata jednym z jego menedżerów był Cezary Kucharski, z którym obecnie toczy spór sądowy. Od 2018 roku o jego interesy dba m.in. słynny w środowisku Izraelczyk Pini Zahavi.

Duże pieniądze przynosi Lewandowskiemu nie tylko gra w piłkę, ale również rozważne inwestowanie poza boiskiem. Piłkarz promuje produkty wielkich firm – pojawiał się w reklamach m.in. napojów, maszynek do golenia, telefonów komórkowych, obuwia sportowego, telewizorów czy garniturów.

Lewandowski jest też coraz prężniejszym biznesmenem. Działa m.in. na rynku nieruchomości, inwestuje w start-upy, dom mediowy, restauracje. Korzysta z prywatnych jachtów i odrzutowców.

Jest fanem i amatorem tenisa. Np. w 2022 roku był w Paryżu na decydujących meczach wielkoszlemowego turnieju French Open, gdy w gronie kobiet triumfowała Iga Świątek.

Interesuje się również padlem. Uwielbia sporty samochodowe – do tego stopnia, że na początku czerwca machał na mecie flagą w szachownicę podczas wyścigu mistrzostw świata Formuły 1 o Grand Prix Hiszpanii.

Od lat udziela się charytatywnie i wspiera różne inicjatywy społeczne. W 2014 roku został Ambasadorem Dobrej Woli UNICEF, a we wrześniu 2021 był ambasadorem rozgrywanych w Krakowie mistrzostw Europy w ampfutbolu.

bia/ sab/