Druga Parada Dyngusa na Greenpoincie

Wojtek Maślanka

„Naszą ideą było zorganizowane spotkania Polonii i podtrzymanie staropolskiej tradycji. Chcieliśmy także zachęcić ludzi do wyjścia na zewnątrz, żeby nie spędzali całych świąt w domach, a zwłaszcza to młode pokolenie, które jednak trudno jest zmobilizować. Śmigus-dyngus jest bardzo miłą i wesołą zabawą, więc myślę, że dzięki temu było nam łatwiej i udało się nam to zrealizować” – powiedział „Nowemu Dziennikowi” ks. Grzegorz Markulak, proboszcz parafii św. Stanisława Kostki na Greenpoincie i zarazem główny organizator Parady Dyngusa. W przygotowaniach tego wydarzenia wspierali go także: ks. Sławomir Szucki, Katarzyna Drucker i Małgorzata Michoń, tworząc wspólnie komitet organizacyjny.

„Ubiegłoroczna parada przyniosła nam wiele wrażeń i miłych wspomnień, dlatego postanowiliśmy zorganizować ją również w tym roku. W dodatku mieliśmy już doświadczenie zdobyte poprzednim razem, więc było nam nieco łatwiej dotrzeć do sponsorów i wolontariuszy – podkreślił ks. Grzegorz Markulak. – Podstawą tego wydarzenia jest pogoda, a ta nam w tym roku dopisała, więc wszyscy świetnie się bawili. To był na pewno piękny i udany dzień” – dodał kapłan.

„Atmosfera była super, wszyscy byli zadowoleni i chętnie uczestniczyli w zabawach, tańcach, śpiewach, a także polewaniu się wodą. W tym ostatnim dominowały zwłaszcza dzieci. Nawet momentami brakowało nam wody” – dodała Katarzyna Drucker.

Nie tylko organizatorzy pozytywnie wypowiadali się o tegorocznej Paradzie Dyngusa. Podobne opinie wyrażali jej uczestnicy, będący pod wrażeniem szybkiego zaadaptowania się staropolskiego zwyczaju w nowojorskim środowisku.

„Dzisiejsza parada na pewno była bardzo udana przede wszystkim dzięki pięknej pogodzie oraz świetniej organizacji ze strony ks. Grzegorza i pani Kasi – stwierdziła Danuta Bronchard, dyrektorka Polskiej Szkoły im. Marii Konopnickiej z Greenpointu. – Myślę, że bardzo dobrze, że wracamy do polskich tradycji. Cieszę się, że Polonia myśli o tym, żeby pokazywać się w środowisku amerykańskim ze swoim dorobkiem kulturowym. Bardzo mi się podoba, że to nie jest taka integracja, o jakiej mówiono kiedyś, lecz polegająca na tym, że wchodzimy w otaczające nas środowisko akcentując i pokazując nasze zwyczaje, tradycje i dorobek, coś, co wynieśliśmy z Polski, coś, co bardzo kochamy. Myślę, że warto kontynuować tę Paradę Dyngusa, a nawet ją rozszerzyć i propagować” – dodała Danuta Bronchard.

W podobnym tonie wypowiedział się obecny na tym wydarzeniu gość z Polski.

„Piękna pogoda, wspaniały wesoły korowód, świetna zabawa w parku i pyszny poczęstunek. Czego można chcieć więcej? – zapytywał retorycznie Eugeniusz Buczek, regionalista i folklorysta pochodzący z Widełki koło Kolbuszowej, który po raz drugi uczestniczył w greenpoinckiej Paradzie Dyngusa. – Piękne jest to, że przekazujemy młodemu pokoleniu nasze staropolskie oraz regionalne zwyczaje i tradycje, które również udaje nam się pokazać Amerykanom. Dzięki temu nasza tradycja nie zaginie” – podkreślił Eugeniusz Buczek.

A wszystko zaczęło się kilka minut po godz. 16 w „lany poniedziałek” i trwało prawie trzy godziny. Uczestnicy 2. Parady Dyngusa zebrali się przed głównym wejściem do kościoła św. Stanisława Kostki i po przecięciu wstęgi symbolizującej początek korowodu ze śpiewem na ustach przemaszerowali do parku McGolricka.

Uroczystego rozpoczęcia parady dokonali jej organizatorzy: ks. Grzegorz Markulak, Katarzyna Drucker i Małgorzata Michoń. Słowo powitalne wygłosił proboszcz parafii św. Stanisława Kostki. Uczestników śmigusowo-dyngusowego wydarzenia powitał również gość specjalny – Stan Borys. Po krótkiej przemowie nestora polskiej piosenki rozpoczął się wesoły, świąteczny przemarsz greenpoinckimi ulicami.

„Zaczynamy Paradę Dyngusa. Ruszamy!” – w ten sposób Katarzyna Drucker dała znak do rozpoczęcia marszu. „Kochamy Dzień Dyngusa, hej, hej, hej. Kochamy Dzień Dyngusa, krzyczmy, bawmy się…” – to pierwsze słowa dwujęzycznej, polsko-angielskiej piosenki napisanej w roku ubiegłym z myślą o greenpoinckiej Paradzie Dyngusa. Właśnie ten utwór jako pierwszy był na ustach uczestników wesołego korowodu zmierzającego w kierunku parku McGolricka.

Takich okolicznościowych piosenek było zdecydowanie więcej. Wśród nich pojawiły się m.in. „What the heck is Dyngus Day/Co to jest Dzień Dyngusa?” oraz „Everybody’s Polish on Dyngus Day”. Nie brakowało także znanych harcerskich i ludowych szlagierów, jak np. „Gdzie strumyk płynie z wolna”, „Czerwona róża, biały kwiat” czy też „Szła dzieweczka do laseczka”, „Miała baba koguta”, „Zielony mosteczek”, „Głęboka studzienka” i wielu innych.

Tego typu przeboje były także śpiewane w parku przy akordeonowym akompaniamencie Stefana Orzecha. Chętnie także tańczono przy tych rytmach. Z kolei dzieci cały czas polewały się wodą, a starsi smagali witkami wierzbowymi.

W tegorocznej Paradzie Dyngusa wzięli udział parafianie kościoła św. Stanisława Kostki z Greenpointu, mieszkańcy tej i innych polskich dzielnic, członkowie Klubu Seniora „Krakus”, członkowie chóru Angelus, przedstawiciele Rady Dyrektorów Polsko-Słowiańskiej Federalnej Unii Kredytowej, uczniowie Polskiej Szkoły im. Marii Konopnickiej z Greenpointu oraz wiele innych osób.

Prócz wyśmienitej zabawy i kultywowania staropolskiego zwyczaju uczestnicy śmigusowo-dyngusowego wydarzenia mieli okazję skosztować dobrych polskich smakołyków. Nie brakowało także waty cukrowej i hot dogów.

To wszystko było możliwe dzięki wsparciu wielu sponsorów, wśród których byli m.in.: restauracja Karczma, Kaskade Restaurant, sklep Kiszka Meat Market, Syrena Bakery, Cafe Riviera, Centrum Polsko-Słowiańskie, Apple Bank i Arthur’s Funeral Home. Patronat medialny nad wydarzeniem sprawował m.in. „Nowy Dziennik”.