Liczba samobójstw wśród sportowców-studentów w USA podwoiła się w ciągu ostatnich 20 lat

Z analizy danych National Collegiate Athletic Association (NCAA) wynika, że liczba samobójstw wśród sportowców-studentów college’ów w USA podwoiła się w ciągu ostatnich 20 lat – informuje „British Journal of Sports Medicine”.

W latach 2001–2021 wskaźnik samobójstw w USA wzrósł o około 36 proc. we wszystkich grupach wiekowych. Jednak dowody na podatność sportowców na samobójstwo, zwłaszcza młodych sportowców, są sprzeczne.

Aby lepiej informować o polityce i wysiłkach związanych z zapobieganiem samobójstwom, naukowcy z University of Washington w Seattle przeanalizowali (DOI: 10.1136/bjsports-2023-107509) wskaźniki samobójstw od 1 lipca 2002 r. do 30 czerwca 2022 r. wśród sportowców NCAA, aby sprawdzić, czy istnieją jakieś zauważalne różnice lub trendy w częstości występowania ze względu na wiek, płeć, rasę, dyscyplinę sportu, porę roku czy dzień tygodnia. Za sportowców uznawano osoby rywalizujące w co najmniej jednym sporcie uniwersyteckim w instytucjach NCAA Division I, II lub III.

Przyczynę śmierci każdego sportowca, a także szczegóły dotyczące wieku, rasy i dyscypliny sportowej ustalono na podstawie doniesień mediów internetowych, nekrologów, protokołów sekcji zwłok i innych oficjalnych dokumentów. Zgony klasyfikowano ogólnie jako wypadek, morderstwo, samobójstwo, niezamierzone przedawkowanie narkotyków/alkoholu lub przyczynę medyczną. W ciągu 20 lat zmarło 1102 sportowców, z czego 128 (ponad 11,5 proc.) odebrało sobie życie: 98 mężczyzn (77 proc.) i 30 kobiet. Ich średni wiek wynosił 20 lat, ale wahał się od 17 do 24 lat.

Ponad połowa (59 proc. – 91 osób) była rasy białej. Roczny wskaźnik samobójstw wśród mężczyzn rósł przez cały okres badania, podczas gdy w przypadku kobiet rósł w latach 2010–2011. Stanowiło to wyraźny kontrast w stosunku do wskaźnika zgonów z innych przyczyn, który spadł w latach 2002–2022. Liczba samobójstw mężczyzn wzrosła z 31 w ciągu pierwszych 10 lat do 67 w ciągu kolejnych 10 lat; podobnie liczba samobójstw kobiet wzrosła z 9 do 21. Ogółem odsetek zgonów samobójczych podwoił się od pierwszych 10 lat (nieco ponad 7,5 proc.) do kolejnych 10 lat (nieco ponad 15 proc.), tak że w drugiej dekadzie samobójstwo stało się drugą po wypadkach najczęstszą przyczyną śmierci wśród sportowców z NCAA.

Najwięcej samobójstw odnotowano wśród zawodników biegów przełajowych oraz zawodników I i II ligi w porównaniu z zawodnikami III ligi. Nie stwierdzono jednak znaczących różnic w analizowanych wskaźnikach ze względu na płeć, rasę lub dyscyplinę sportową. Najwięcej zgonów samobójczych miało miejsce w wieku 20 lat (33 osoby, czyli 26 proc.).

Jak zauważają autorzy, student-sportowiec, który rozpoczął karierę jako student pierwszego roku w wieku 17 lub 18 lat, w wieku lat 20 byłby w połowie swojej kariery. Wydaje się, że istnieją także czasowe i sezonowe różnice w częstości występowania. Najwięcej samobójstw miało miejsce w poniedziałki (25 osób; 20 proc.) i wtorki (26 osób; 20 proc.).

Jeśli brać pod uwagę cały 20-letni okres, średnia liczba samobójstw w miesiącach letnich (od czerwca do sierpnia) wynosiła 6,7 miesięcznie, natomiast w pozostałej części roku – średnio 12 miesięcznie.

Autorzy zdają sobie sprawę z różnych ograniczeń swoich ustaleń – wobec braku obowiązkowego systemu zgłaszania zgonów sportowców badanie opierało się na raportach stron trzecich, dlatego rzeczywista częstość tych zdarzeń mogła zostać niedoszacowana.

Nie było też żadnych informacji na temat potencjalnego wywoływania problemów zdrowia psychicznego takich jak depresja i stany lękowe u sportowców, którzy zmarli w wyniku samobójstwa.

Jak jednak piszą autorzy: „Sportowcy są ogólnie uważani za jedną z najzdrowszych populacji w naszym społeczeństwie, jednak presja szkoły, wewnętrzne i zewnętrzne oczekiwania dotyczące wyników, wymagania czasowe, kontuzje, tożsamość sportowa i zmęczenie fizyczne mogą prowadzić do depresji, zaburzeń psychicznych, problemów zdrowotnych i samobójstwa”.

Dodają, że sportowcy mogą również doświadczyć nękania i molestowania w swoim sporcie, w tym znęcania się psychicznego, fizycznego, wykorzystywania seksualnego, nękania i cyberprzemocy ze strony opinii publicznej oraz członków ich zespołu, w tym rówieśników, trenerów i członków otoczenia.

Jak podkreślają naukowcy, w ostatnich latach NCAA wznowiła wysiłki mające na celu rozwiązanie problemów zdrowia psychicznego wśród studentów-sportowców. Jednak, jak podkreślają, „pomimo ostatnio zwiększonego nacisku na zdrowie psychiczne sportowców, liczba zgonów spowodowanych samobójstwem wzrasta”.

Zdaniem autorów, dodatkowe zasoby w zakresie zdrowia psychicznego, które pomogą w podnoszeniu świadomości, badania przesiewowe pod kątem wczesnej identyfikacji ryzyka, szkolenie trenerów i personelu pomocniczego w zakresie identyfikowania sportowców z grupy ryzyka oraz zapewnienie dostępu do specjalistów zajmujących się zdrowiem psychicznym przeszkolonych w zakresie psychologii sportu mogą pomóc w zapobieganiu samobójstwom w tej grupie.

***

Jeżeli przeżywasz trudności i myślisz o odebraniu sobie życia lub chcesz pomóc pomóc osobie zagrożonej samobójstwem, możesz skorzystać z całodobowych, bezpłatnych telefonów pomocowych:

800 70 2222 – Centrum Wsparcia dla Osób Dorosłych w Kryzysie Psychicznym;

800 12 12 12 – Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka;

116 111 – Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży;

116 123 – ogólnopolska poradnia telefoniczna dla osób przeżywających kryzys emocjonalny;

112 – numer alarmowy w sytuacji zagrożenia życia i zdrowia. (PAP)

Autor: Paweł Wernicki